Η ομορφιά του ραδιοερασιτεχνισμού είναι ότι δεν είναι ένα συγκεκριμένο χόμπυ. Έχει τόσα πολλά παρακλάδια με τα οποία μπορεί να ασχοληθεί κάποιος, ώστε πρακτικά είναι ένα ατέλειωτο ταξίδι. Αλλά ένα πράγμα είναι κοινό σε όλο τον κόσμο του ραδιοερασιτεχνισμού: η θέληση για επικοινωνία. Και είναι τόσο μεγάλη, που πολλές φορές δημιουργεί απίστευτα pileups, ανεξαρτήτου mode ή μπάντας…
Pileups. Έχουν ειπωθεί τόσα πολλά, αλλά ελάχιστα έχουν γραφτεί. Και καταλαβαίνω τους λόγους. Πώς είναι δυνατόν να γράψεις άσχημα πράγματα για τα πιο δύσκολα pileups που υπάρχουν εκεί έξω; Υπάρχει ο κίνδυνος να προσβάλλεις μια ολόκληρη ήπειρο.
Είναι πασίγνωστο ότι τα Ευρωπαϊκά pileups είναι δύσκολα και κακόφημα. Αλλά ό,τι έχει γραφτεί γι’ αυτά είναι πολύ προσεκτικά διατυπωμένο. Κανείς δεν θέλει να γίνει ο κακός της υπόθεσης.
Εγώ θα περιέγραφα τα Ευρωπαϊκά pileups με μία λέξη: Ζούγκλα. Και σαν Ευρωπαίος ραδιοερασιτέχνης νομίζω ότι έχω το δικαίωμα να μας κριτικάρω και να πω τα πράγματα έξω από τα δόντια…
Προσωπικά μου αρέσουν τα pileups και ιδιαίτερα το απολαμβάνω όταν χειρίζομαι ένα. Έχω την τύχη να ζω σε ένα Ελληνικό νησί και ορισμένα πράγματα που εκπροσωπώ, έχουν ζήτηση στην ραδιοερασιτεχνική κοινότητα. Ίσως το prefix SV8, ίσως το ΙΟΤΑ reference ή τελικά η μεγάλη δημοσιότητα που πήρε η Λέσβος από το 2015 και την έναρξη της μεταναστευτικής κρίσης. Όλα αυτά με καθιστούν ιδιαίτερα τυχερό ώστε να τρέχω pileups αρκετές φορές όταν είμαι στον αέρα. Πάντα προσπαθώ να εξασκούμαι στα pileups για να γίνω καλύτερος. Λατρεύω την διαδικασία ενός pileup και λόγω της γεωγραφικής μου θέσης, μπορώ να ψάξω και να τρέξω και τις 3 μεγάλες κατηγορίες pileups: Ευρωπαϊκά, Ασιατικά (συνήθως από Ιαπωνία) και Βόρειας Αμερικής.
Ευρωπαϊκά Pileups
Ας ξεκινήσουμε με τα κακόφημα Ευρωπαϊκά pileups. Έχω διαβάσει αρκετά άρθρα και βιβλία από μεγάλους dxpeditioners για το πόσο δύσκολο είναι να χειριστεί κάποιος τα Ευρωπαϊκά pileups. Αλλά γιατί είναι τόσο δύσκολο, τι συμβαίνει; Σαν Ευρωπαίος θα προσπαθήσω να εξηγήσω ορισμένα πράγματα.
Τα μεγάλα pileups είναι πάντα δύσκολα για τον DX σταθμό, και γίνονται ακόμα δυσκολότερα όταν αυτός επιλέγει ένα σταθμό για QSO και όλο το pileup συνεχίζει να τον καλεί. Ναι, οι Ευρωπαίοι συνεχίζουν να τον καλούν ακόμα και όταν ο DX σταθμός τους λέει να σταματήσουν. Δεν υπάρχει τρόπος να τους κάνει να σταματήσουν. Είναι τόσο ανυπόμονοι για το QSO, ώστε συνεχίζουν να καλούν και να καλούν.
Μερικοί από αυτούς ξεκινούν να καλούν τον DX σταθμό, πριν ακόμα αυτός τελειώσει το QSO του, πράγμα που κάνει τη ζωή του DX ακόμα πιο δύσκολη. Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί δεν σταματάνε και να περιμένουν την επόμενη φορά που θα καλέσει ο DX σταθμός; Νομίζω ότι η απάντηση είναι λίγο πολύπλοκη…
Πιστεύω ότι όλα ξεκινάνε από την Μεσόγειο Θάλασσα. Όλα τα κράτη που ζούνε γύρω από αυτή έχουν μια διαφορετική κουλτούρα από την υπόλοιπη Ευρώπη. Όχι απαραίτητα καλή ή κακή, αλλά διαφορετική. Έλληνες, Ιταλοί, Ισπανοί, όλοι έχουμε πολλά κοινά μεταξύ μας. Πιθανόν λόγω των κλιματικών συνθηκών όλοι αυτοί οι λαοί είναι πιο ανυπόμονοι, νευρικοί, έχουν πολλοί άγχος, φωνάζουν πολύ στην καθημερινή τους ζωή και είναι παθιασμένοι με οτιδήποτε τους αρέσει. Δεν έχετε παρά να δείτε την ταινία «Γάμος αλα Ελληνικά» και θα καταλάβετε τι εννοώ. Άλλο ένα στοιχείο που δείχνει την κουλτούρα και το χαρακτήρα αυτών των λαών, είναι ο τρόπος που οδηγούν στο δρόμο…πάντα επιθετικά! Όλα αυτά κάνουν την μέρα να «μεγαλώνει». Η μέρα ξεκινάει στις 6 το πρωί και τελειώνει μετά τα μεσάνυχτα. Οπότε μεγαλύτερη μέρα, περισσότερα προβλήματα.
Φανταστείτε ότι είναι απόλυτα λογικό να πάτε για δείπνο σε ένα εστιατόριο στην Ελλάδα στις 10 ή 11 το βράδυ, πράγμα αδιανόητο στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες. Ο γρήγορος ρυθμός ζωής με άγχος, ένταση και πάθος αναπόφευκτα εισέρχεται και στον ραδιοερασιτεχνισμό. Άρα ανυπομονησία, φωνές και πάθος είναι παρόντα και στα pileups. Από την άλλη πλευρά, Βόρεια και κεντρική Ευρώπη έχουν τελείως διαφορετική κουλτούρα με υπομονή και τάξη, είναι το άλλο άκρο. Αλλά παρόλα αυτά, αναγκάζονται να ακολουθήσουν το Νότο. Γιατί;
Φαντάσου ότι είσαι ένα πεινασμένο θηρίο της ζούγκλας και βλέπεις μια αγέλη λιονταριών να κατασπαράζει ένα θήραμα. Τι θα κάνεις; Θα περιμένεις ευγενικά να φάνε τα πάντα και να έρθει η σειρά σου ή θα ορμήξεις κι εσύ στη μάχη για να αρπάξεις ό,τι μπορείς; Πιθανότατα θα διάλεγες την δεύτερη επιλογή. Κατά ένα παρόμοιο τρόπο η Νότια Ευρώπη τραβάει την Βόρεια να χορέψει μαζί της στον άγριο κόσμο των pileups.
Άλλος ένας λόγος για τα χαώδη pileups είναι η γλώσσα. Μερικοί λαοί μιλούν γλώσσες πολύ διαφορετικές από τα Αγγλικά. Έτσι είναι πολύ ανασφαλείς και αγχωμένοι για το αν θα καταλάβουν τι γίνεται γύρω τους στον αέρα. Γι αυτό φωνάζουν και φωνάζουν όλη την ώρα. Έλληνες, Ρώσοι, Ουκρανοί και κάποιοι άλλοι λαοί έχουν αυτό το πρόβλημα. Μερικές φορές οι σταθμοί που καλούν δεν καταλαβαίνουν τι λέει ο DX σταθμός και συνεχίζουν να καλούν, ανεξάρτητα από τι λέει ο DX.
Όμως ένα πράγμα είναι σίγουρο για τα Ευρωπαϊκά pileups. Όλα αυτά τα άγρια θηρία που παλεύουν μεταξύ τους με κάθε μέσο για το QSO με τον DX σταθμό, όταν καταφέρουν και κάνουν την επαφή, μεταμορφώνονται αμέσως και ευχαριστούν ευγενικά για το QSO…
Πιστεύω ότι αν κάποιος καταφέρει και διαχειριστεί τα Ευρωπαϊκά pileups, μπορεί να γίνει ένας πολύ καλός operator
Ασιατικά Pileups
Ας δούμε τώρα τα Ασιατικά pileups. Kατά κύριο λόγο είναι από Ιαπωνία. Οι Γιαπωνέζοι ραδιοερασιτέχνες έχουν πολύ περισσότερη πειθαρχία από τους Ευρωπαίους και υπακούν στις οδηγίες που δίνει ο DX σταθμός. Είναι πάντοτε ευγενικοί και δεν κουράζονται να επαναλαμβανουν το διακριτικό τους όσες φορές χρειαστεί για να γίνει η επαφή. Το μόνο μεγάλο πρόβλημα εδώ είναι οι γλωσσικές διαφορές. Η προφορά των Γιαπωνέζων στα Αγγλικά, σε συνδυασμό με συνθήκες χαμηλής διάδοσης είναι ένα δύσκολο πρόβλημα. Έχω κολλήσει αρκετές φορές ρωτώντας και ξαναρωτώντας ένα γράμμα από το διακριτικό, γιατί δεν μπορούσα με τίποτα να το καταλάβω… Δεν υπονοώ ότι τα αγγλικά μου είναι καλά (προφανώς είναι χειρότερα από πολλούς), απλά τονίζω τις γλωσσικές διαφορές.
Αμερικάνικα Pileups
Και τέλος τα pileups της Βόρειας Αμερικής. Οι Αμερικανοί έχουν την καλύτερη συμπεριφορά στα pileups. Κάνουν την ζωή του DX σταθμού ευκολότερη. Καταρχήν σταματάνε όταν ο DX σταθμός ζητήσει ένα συγκεκριμένο διακριτικό. Οι περισσότεροι αναφέρουν από ποια πολιτεία είναι και στο τέλος της επαφής συνηθίζουν να λένε «clear». Ειδοποιούν όποιον ακούει ότι το QSO τους έλαβε τέλος! Αμάν! Όταν το πρωτοάκουσα αυτό, κόντεψα να πέσω από την καρέκλα μου! Συνηθισμένος από την Ευρωπαϊκή ζούγκλα, δεν πίστευα στα αυτιά μου!
Ένα πρόβλημα που έχω εντοπίσει στα pileups της Β.Αμερικής και συγκεκριμένα με αυτά των ΗΠΑ, έχει να κάνει με τον τρόπο που οι Αμερικάνοι ραδιοερασιτέχνες προφέρουν το διακριτικό τους. Μερικοί χρησιμοποιούν το Διεθνές Φωνητικό Αλφάβητο όπως όλοι ξέρουμε, αλλά κάποιοι (και δεν είναι λίγοι) ΔΕΝ χρησιμοποιούν το φωνητικό αλφάβητο.
Για παράδειγμα, υποθετικά καλεί ο K1ANT ως “κέϊ ουάν έϊ εν τι” αντί να χρησιμοποιήσει φωνητικό κώδικα, δλδ, “kilo one alpha november tango” (“κίλο ουάν άλφα νοβέμπερ τάνγκο”). Αυτός ο τρόπος προφοράς μπορεί να είναι λογικός και φυσιολογικός για τους αγγλόφωνους ραδιοερασιτέχνες, αλλά δεν είναι για όλους τους άλλους. Υποθέτω ότι δεν γίνεται επίτηδες, αλλά από συνήθεια εξαιτίας των τοπικών QSOs. Φανταστείτε κακή διάδοση ή QSB και όχι φωνητικό αλφάβητο. Ιδανική συνταγή για να μην γίνουν επαφές!
Κέρδη και ζημίες
Αυτές είναι λοιπόν οι τρεις μεγάλες κατηγορίες pileups που έχουν πολλές διαφορές, αλλά το κάθε ένα έχει τη δική του ομορφιά. Έχω ακούσει πολλή κριτική για τα Ευρωπαϊκά pileups και το πόσο δύσκολα και χαώδη είναι. Προφανώς κανείς δεν μπορεί να το αλλάξει αυτό, αλλά νομίζω ότι κάποιος μπορεί να αποκομίσει αρκετά θετικά στοιχεία μέσα από αυτά. Οι Αρχαίοι Έλληνες έλεγαν «ουδέν κακόν αμιγές καλού». Τι καλό λοιπόν μπορούμε να πάρουμε από τα Ευρωπαϊκά pileups;
Πιστεύω ότι αν κάποιος καταφέρει και διαχειριστεί τα Ευρωπαϊκά pileups, μπορεί να γίνει ένας πολύ καλός operator. Είναι μια πολύ καλή άσκηση για να βελτιώσουμε τις ικανότητές μας. Αν κάποιος φτάσει στο σημείο να μπορεί να διαχειριστεί ένα μεγάλο Ευρωπαϊκό pileup, έχει τον έλεγχο και αισθάνεται άνετα, τότε έχει εξελιχθεί και ανέβει ένα επίπεδο (από τα πολλά) σαν χειριστής. Θα αποκτήσει αυτοπεποίθηση και θα είναι έτοιμος για νέα και δυσκολότερα pileups. Προσωπικά πάντα μου αρέσει η άγρια ομορφιά των Ευρωπαϊκών pileups, παρ’ όλο που μερικές φορές νευριάζω με μερικούς που δεν ακολουθούν το DX Code of Conduct. Ποτέ δεν δικαιολογώ το χάος και τους κακούς χειρισμούς, αλλά πάντα ψάχνω να βρω τα θετικά μέσα από τα αρνητικά.
Γιατί όχι κι εσείς;
73 & Τα λέμε στα pileups!
Φώτης Παπαδέλλης – SV8RMA (ex SV8ING)
