CQ CONTEST CQ CONTEST…
Όλα ξεκίνησαν πριν από πολύ καιρό για μένα, όταν ήμουν μόλις 14 ετών. Ήταν το Field Day σε ένα μικρό χωριό στο Βέλγιο, έξω στο λιβάδι ανάμεσα στις αγελάδες. Ήμουν εκεί με μερικούς άλλους ραδιοερασιτέχνες από το χωριό, συμπεριλαμβανομένου του μέντορά μου Jef (ON4ACA, τώρα DD2CW).
Oscar November Six Small King (ON6SK) – αυτο το διακριτικό κλήσης εξακολουθεί να ακούγεται σαν μουσική στα αυτιά μου. Για χρόνια, διοργανώναμε το Field Day σε ένα τροχόσπιτο με κεραίες, και πάντα κερδίζαμε. Έτσι, αρχίσαμε να προχωράμε σε νέες προκλήσεις.
Πόσο υπερβολικοί θα μπορούσαμε να γίνουμε;
Το κορυφαίο επίτευγμά μας ήταν μια beam 5 στοιχείων τοποθετημένη σε ύψος 70 μέτρων. Κάποιος είχε σχέση με μια εταιρεία με γερανούς και χρησιμοποιήσαμε τον γερανό τους για ένα Σαββατοκύριακο, δωρεάν.
Η κεραία ήταν ψηλότερη από τον καμπαναριό της εκκλησίας!
Θα μπορούσαμε όμως να κάνουμε έναν διαγωνισμό με 1 kW, ενώ στο όργανο μέτρησης ισχύος εμφανίζονται μόνο 100W; Ως Βέλγοι, ήμασταν καλοί σε αυτό: ελάχιστη προσπάθεια για μέγιστη απόδοση. Όλα είχαν προγραμματιστεί και ορίστηκα ως ο πρώτος χειριστής.
Ήμουν μόλις 15 ετών.
Ενώ οι άλλοι χειριστές μας απολάμβαναν μπάρμπεκιου και βελγική μπύρα (ίσως περισσότερες από μία), εγώ έπρεπε να υπερασπιστώ την τιμή του συλλόγου μας. Μου έδωσαν δύο υπολογιστές – έναν για το Field Day, τον άλλο για τον διαγωνισμό ALL ASIAN contest.
Ήταν τρέλα. Είχα 24 ώρες για να κάνω 750 QSOs, αλλά κατέληξα με 1.127, εκ των οποίων τα 306 ήταν στο διαγωνισμό ΑΑ.
Αυτοί οι αριθμοί είναι χαραγμένοι στη μνήμη μου. Το έκανα, αλλά ακόμα και όταν αποκοιμήθηκα, μπορούσα ακόμα να ακούω τις κλήσεις στο κεφάλι μου. Διαγωνιζόμουν στα όνειρά μου. Αυτό μου έδωσε μεγάλη ικανοποίηση και μου άνοιξε έναν εντελώς νέο κόσμο με τον ασύρματο.
❝Ταξιδεύοντας με τον Marcel και τον Jef, ανακάλυψα τη Σουηδία, μια χώρα που ερωτεύεσαι αμέσως. Οι άνθρωποι είναι τόσο φιλικοί και εξυπηρετικοί, πραγματικά φίλοι για μια ζωή. ❞
Τα Field Days έγιναν μια ετήσια παράδοση για εμάς, αλλά μια φορά το χρόνο δεν ήταν αρκετή. Έτσι, συνεχίσαμε να πιέζουμε τους εαυτούς μας, και η ιδέα της συμμετοχής στο CQWW και στο CQWPX ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Ένα shack ξεχώριζε ως η ιδανική επιλογή: ON7UN (Eddy). Όταν ο Eddy έμαθε ότι θα συμμετείχαμε σε διαγωνισμό, επεκτείναμε τον σταθμό του ακόμα περισσότερο. Στη συνέχεια, ο Eddy μας συγκέντρωσε για να μας αποκαλύψει μερικά νέα παιχνίδια για το contest – ένα όμορφο IC-781 και έναν Alpha 87a.
Τα μάτια μας γούρλωσαν! Δεν τόλμησα να το αγγίξω. Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό – ο Eddy είχε επίσης αναπτύξει έναν περιστρεφόμενο πύργο, ύψους 32 μέτρων, με μια πλήρως μεγέθους beam 3 στοιχείων για τα 40 μέτρα. Όλη η εγκατάσταση τροφοδοτούνταν από έναν κινητήρα προπέλας βήματος από την Boeing.
Ήταν έτοιμο για δοκιμή μόλις μια εβδομάδα πριν από την έναρξη του διαγωνισμού. Πετύχαμε τη δυτική ακτή των ΗΠΑ στα 40 μέτρα με την πρώτη κλήση και πήραμε report 59+10dB. Αμέσως μετά, λάβαμε ειδικό διακριτικό κλήσης, το: OT0A.
Αυτό συνέβη το 1990 – 34 χρόνια πριν από τη χρονική στιγμή που γράφεται αυτό το άρθρο. Περάσαμε υπέροχες στιγμές, κάνοντας χιλιάδες QSOs. Και φυσικά, πάντα υπήρχε μπάρμπεκιου και ποτά. Αλλά με την πάροδο του χρόνου, τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν, και τελικά, η μοίρα χτύπησε. Αναγκαστήκαμε να αποσυναρμολογήσουμε τις κεραίες επειδή οι τοπικοί πολιτικοί ισχυρίστηκαν ότι «ένα συγκεκριμένο πουλί μπορεί να αποπροσανατολιστεί με όλο το αλουμίνιο στον αέρα». Αυτό ήταν το τέλος της ιστορίας του OTxA.
❝…αυτός ο σταθμός βρίσκεται στο ίδιο έρημο μέρος με τον SI9AM.
Αυτό δεν μπορεί να πάει στραβά! Είπα στον Jef, «Αυτό μοιάζει με το SI9AM». Ήταν ένα καλό σημάδι.❞
Αλλά το πάθος για τον Ραδιοερασιτεχνισμό δεν μας εγκατέλειψε ποτέ. Οι Marcel (ON6UQ) και Jef αποφάσισαν να κοιτάξουν βόρεια, και ο Marcel βρήκε το SI9AM να είναι ένα ενδιαφέρον QTH. Επικοινώνησε με τον πρόεδρο του SI9AM, Jörgen, και πήγαν και οι δύο να το επισκεφθούν.
Όταν επέστρεψαν από τη Σουηδία, άκουσα με δέος τις ιστορίες τους. Τότε ήρθε η μεγάλη ερώτηση: «Dirk, θα έρθεις μαζί μας την επόμενη φορά;»
Είπα αμέσως, «Ναι, φυσικά», χωρίς καν να ζητήσω την άδεια της XYL μου.
Εξάλλου, στους διαγωνισμούς, είναι σημαντικό να έχεις μια XYL που σε στηρίζει, ακόμη και αν μερικές φορές αναρωτιέται: «Πόσο ανόητος είσαι που φωνάζεις όλη μέρα και όλη νύχτα σε ένα μικρόφωνο;»
Το πρώτο μου ταξίδι στο SI9AM ήταν σε ένα εντελώς νέο επίπεδο. Ταξιδεύοντας με τον Marcel και τον Jef, ανακάλυψα τη Σουηδία, μια χώρα που ερωτεύεσαι αμέσως. Οι άνθρωποι είναι τόσο φιλικοί και εξυπηρετικοί, πραγματικά φίλοι για μια ζωή. Ο Jörgen (SM3FJF) και η XYL του Ulla (SI3A) έγιναν φίλοι για μια ζωή, και πιθανότατα τους έχετε ήδη στο ημερολόγιό σας. Με την πάροδο του χρόνου, γίναμε σαν οικογένεια στο SI9AM. Το shack βρισκόταν σε ένα ξενοδοχείο, το οποίο έκλεινε κατά τη διάρκεια του χειμώνα λόγω έλλειψης πελατών. Το χωριό είχε μόνο 12 κατοίκους, οπότε είχαμε φρέσκα κρεβάτια κάθε μέρα αν θέλαμε. Είχαμε μια πλήρως εξοπλισμένη κουζίνα, αλλά ήμασταν εκεί κυρίως για τον ασύρματο, κοιμόντας συχνά στο shack.
Το πρόβλημα; Μόνο δύο κρεβάτια. Ο Μαρσέλ, ο οποίος είχε αρχίσει να γερνάει και η υγεία του να φθίνει, πήρε το ένα. Ο Jef, ο αρχηγός μας, πήρε το άλλο.
Κι εγώ; Κοιμήθηκα στο πάτωμα.
Στο shack υπήρχε ένα μικρό κουζινάκι με ενσωματωμένο ντουλάπι. Ο χώρος μεταξύ του ντουλαπιού και της κάτω ντουλάπας είχε πλάτος μόλις 1,5 μέτρο, οπότε έγινα δημιουργικός – οι πόρτες από τα ντουλάπια ως κρεβάτι, το κεφάλι μου ακουμπούσε στο κάτω ντουλάπι και τα πόδια μου απλώνονταν στο εντοιχισμένο ντουλάπι. Έτσι κοιμήθηκα για 10 ημέρες.
Ο κόσμος νόμιζε ότι ήμουν τρελός, αλλά μου άρεσε πολύ. Είναι όλα μέρος του contesting.
Δεν μπορώ να παραλείψω μια αξέχαστη αστεία ιστορία. Νομίζω ότι ήταν η προτελευταία φορά που ο Marcel πήγε στο SI9AM. Η υγεία του είχε επιδεινωθεί, οπότε τον πήγα στο αεροπλάνο σε αναπηρικό καροτσάκι. Ήμασταν οι πρώτοι που επιβιβαστήκαμε, και καθώς ο Marcel προσπαθούσε να βάλει τη βαλίτσα του στο ντουλαπάκι, το παντελόνι του έπεσε ξαφνικά στους αστραγάλους του.
Ήταν στη μέση του αεροπλάνου χωρίς παντελόνι!
❝…αλλά η αγάπη που βάζουν στα πάντα, στο φαγητό, στην ομαδικότητα, στον τρόπο με τον οποίο όλοι αυτοί οι άνθρωποι δουλεύουν μαζί – ήταν απίστευτη.❞
Η αεροσυνοδός βοήθησε γρήγορα τον Marcel με τη ζώνη και το παντελόνι του και στη συνέχεια έκανε την πιο αξιομνημόνευτη παρατήρηση: «Κύριε, γι’ αυτό οι ζώνες είναι σημαντικές στα αεροπλάνα». Δεν θα το ξεχάσουμε ποτέ αυτό.
Το τελευταίο ταξίδι του Μαρσέλ ήταν γλυκόπικρο. Η υγεία του συνέχισε να φθίνει, αλλά το SI9AM ήταν η ζωή του – ένιωθε σαν το σπίτι του. Συνειδητοποιήσαμε ότι τα αποτελέσματα δεν είχαν πλέον σημασία- ήμασταν εκεί γι’ αυτόν. Ακόμα και όταν το σώμα του εξασθενούσε, ζωντάνευε με το Bencher CW κλειδί του.
Όταν ετοιμαζόμασταν να φύγουμε, ο Μαρσέλ είπε: «Είναι η τελευταία φορά που βλέπω το SI9AM. Κρατήστε το ζωντανό, για τον Jörgen και την Ulla».
Αυτός ήταν ένας διαγωνισμός που οργανώσαμε για τον Μαρσέλ, και ήταν μια τόσο ενθαρρυντική εμπειρία που καταλήξαμε να κάνουμε ένα Σουηδικό ρεκόρ. Η ομάδα μας αποτελούνταν από τους Jef, Roger, Cis, Nida και εμένα. Ο Nida καταγόταν από την Ταϊλάνδη και βρισκόταν στο Παρίσι για δουλειά εκείνη την εποχή. Ο Jorgen ρώτησε αν είχαμε αντίρρηση να συμμετάσχει κάποιος από την Ταϊλάνδη στην ομάδα.
Πώς θα μπορούσαμε να πούμε όχι;
Φυσικά, o Nida έγινε δεκτός χωρίς δισταγμό, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά ότι ο ραδιοερασιτεχνισμός διασχίζει όλα τα σύνορα.
Περάσαμε υπέροχα με τον Nida. Ήταν η πρώτη φορά που είδε και βίωσε χιόνι και η αντίδρασή του ήταν ανεκτίμητη. Μας κάλεσε αμέσως να επισκεφτούμε την Ταϊλάνδη, υποσχόμενος ότι θα μας φροντίσει και θα μας βρει ακόμη και ένα διακριτικό κλήσης στο Βιετνάμ. Το μόνο που χρειαζόμασταν ήταν ένα αεροπορικό εισιτήριο και θα ξεκινούσαμε για την επόμενη περιπέτειά μας!
Με την πάροδο του χρόνου, απέκτησα το δικό μου διακριτικό κλήσης, χάρη στην πίεση του συλλόγου. Είχα την τύχη να επιλέξω το ON3UN, ένα αφιέρωμα στους ON4UN (John) και ON7UN (Eddy). Αυτό το χαρακτηριστικό κλήσης με βοήθησε περισσότερες από μία φορές σε pileups. Στη συνέχεια χτύπησε το COVID, και έπρεπε να κάνουμε τα CQ WW και CQ WPX από το σπίτι. Δεν ήταν το ίδιο χωρίς φίλους γύρω από τον πομποδέκτη.
❝Ένιωθες ότι ταιριάζαμε αμέσως, μοιραζόμασταν όλοι το ίδιο χιούμορ…Ναι, γεννήθηκε μια δυνατή μακροχρόνια φιλία, και στην περίπτωσή μας, όλα έγιναν εξαιτίας του Μαρσέλ.❞
Η XYL του Marcel μας ζήτησε να αποσυναρμολογηθεί ο σταθμός του, και έτσι προέκυψε το SZ1A.
Ήταν δύσκολο να δούμε τον ενισχυτή OM-Power του Marcel να μετακομίζει σε άλλη χώρα (SV). Ο Jef και εγώ, ελπίζαμε ότι ο «Marcel» θα έφευγε από εδώ και θα συνέχιζε αλλού. Ωστόσο, στην πραγματικότητα, νιώσαμε ότι μείναμε ορφανοί.
Δεν είχαμε πλέον σταθμό contest, ο αγαπητός μας φίλος Marcel ήταν πλέον silent-key και ο σταθμός του είχε αποσυναρμολογηθεί.
Ξαφνικά, ένας κεραυνός καλής είδησης από το πουθενά, μια αισιόδοξη ελπιδοφόρα είδηση, ο Κώστας Σταμάτης (SV1DPI) μας ενημέρωσε ότι ο ενισχυτής OM του Marcel είχε φτάσει με ασφάλεια και ότι τώρα λάμπει στο SZ1A.
Έτσι γεννήθηκε η τιμητική θέση λειτουργίας που βαφτίστηκε «Σταθμός Marcel ON6UQ».
Όταν είδαμε τη φωτογραφία της επιγραφής στο ξύλο με το διακριτικό κλήσης του Μαρσέλ, τα μάτια μας γέμισαν δάκρυα. Το πιο σημαντικό είναι ότι η XYL του Marcel ήταν βαθιά συγκινημένη, γνωρίζοντας ότι το πάθος του συζύγου της συνέχισε να ζει μέσα από τον ενθουσιασμό των άλλων.
Όσο για εμάς, το πάθος για μεγάλες περιπέτειες παρέμεινε. Κάναμε κάποιες ενεργοποιήσεις IOTA με την ομάδα μας – GB9IOW (Great Britain Nine Isle of Wight), PA6IOT (Papa Alfa Six Island of Texel), και DA2W/p στα νησιά Rügen και Usedom στη Βαλτική Θάλασσα.
❝Συνειδητοποιήσαμε επίσης ότι και άλλοι, μερικοί από αυτούς αρκετά διάσημοι στην κοινότητά μας, όπως ο Μοναχός Απολλώ SV2ASP/A(SK) και ο Zorro JH1AJT(SK), είχαν δει και αισθανθεί τον ίδιο ακριβώς δεσμό με αυτή την ομάδα υπέροχων ανθρώπων.❞
Τον Δεκέμβριο του 2023, ο Jef μου τηλεφώνησε: «Dirk, θα έρθεις στην Ελλάδα μαζί μου; Θα πάμε να δούμε πώς τα πάει ο Μαρσέλ».
Η απάντησή μου; Το ίδιο νεανικό «Ναι, φυσικά.»
Άφησα τον Jef να κλείσει τα πάντα και παραδοθήκαμε εντελώς σε μια νέα περιπέτεια. Γνωρίζαμε τους ανθρώπους μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και τηλεφώνου, αλλά τώρα επιτέλους θα τους συναντούσαμε από κοντά. Αν κάνει κλικ όπως με το SI9AM, πού θα καταλήξουμε; Τόσες πολλές ερωτήσεις, τόσες λίγες απαντήσεις εκείνη τη στιγμή.
Προσγειωθήκαμε στην Αθήνα και στη συνέχεια ξεκινάμε οδικώς για το Αγρίνιο.
Θα συμμετείχαμε με την ομάδα SZ1A στο CQ WPX SSB 2024.
Όταν φτάσαμε στο σταθμό για μια πρώτη ματιά, το πρώτο πράγμα που είπα στον Jeff ήταν ότι…. αυτός ο σταθμός βρίσκεται στο ίδιο έρημο μέρος με τον SI9AM.
Αυτό δεν μπορεί να πάει στραβά! Είπα στον Jef, «Αυτό μοιάζει με το SI9AM.» Ήταν ένα καλό σημάδι.
❝Μπορεί να μην κερδίσουμε ποτέ τον διαγωνισμό, αλλά κανείς δεν θα μας νικήσει στη φιλία.❞
Ο Κώστας (SV1DPI) μας παρέλαβε και είπε ότι θα φάμε και θα πιούμε κάτι. Έτσι το είπε! «μια γουλιά και μια μπουκιά.»
Ο διαιτολόγος μου σίγουρα θα διαφωνούσε με αυτόν τον ορισμό και θα μου συνιστούσε να μην παραμείνω περισσότερο…
…αλλά η αγάπη που βάζουν στα πάντα, στο φαγητό, στην ομαδικότητα, στον τρόπο με τον οποίο όλοι αυτοί οι άνθρωποι δουλεύουν μαζί – ήταν απίστευτη.
Για να τα συνοψίσω όλα σε μια φράση: απλά φανταστικοί! Οι άνθρωποι από τον μακρινό βορρά ή τον βαθύ νότο είναι όλοι αξιόλογοι, ενωμένοι από ένα κοινό πάθος.
Ραδιοερασιτεχνισμός και contesting.
Ένιωθες ότι ταιριάζαμε αμέσως, μοιραζόμασταν όλοι το ίδιο χιούμορ. Γελούσαμε και μιλούσαμε μεταξύ μας, ακόμα κι αν ήταν μόνο με τα χέρια και τα πόδια, αλλά καταλαβαινόμασταν.
Ναι, γεννήθηκε μια δυνατή μακροχρόνια φιλία, και στην περίπτωσή μας, όλα έγιναν εξαιτίας του Μαρσέλ.
Συνειδητοποιήσαμε επίσης ότι και άλλοι, μερικοί από αυτούς αρκετά διάσημοι στην κοινότητά μας, όπως ο Μοναχός Απολλώ SV2ASP/A(SK) και ο Zorro JH1AJT(SK), είχαν δει και αισθανθεί τον ίδιο ακριβώς δεσμό με αυτή την ομάδα υπέροχων ανθρώπων.
Το SZ1A είναι μια ομάδα φίλων που ζουν για το χόμπι, για το contesting, και κάνουν συνεχώς θυσίες για αυτόν τον ολοένα εξελισσόμενο σταθμό. Μπορώ με σιγουριά να πω:
Μπορεί να μην κερδίσουμε ποτέ τον διαγωνισμό, αλλά κανείς δεν θα μας νικήσει στη φιλία.
Σας ευχαριστώ, κύριοι. Θα τα ξαναπούμε τον Οκτώβριο!
